Meerstemmigheid is een actueel onderwerp. Het zorgt voor gelaagdheid en meerdere perspectieven bij de presentatie van collecties, en draagt daarmee bij aan de volledigheid van de verhalen die worden verteld. Ook creëert het diepgang in de representatie van historische objecten, die verschillende interpretaties mogelijk maakt.

Maar hoe pak je dat als organisatie aan? Welke rol spelen taal, terminologie, publieksbereik en presentatievormen in de overdracht van meerstemmigheid in collecties gerelateerd aan de Tweede Wereldoorlog? Oftewel: hoe gaan diverse organisaties met WO2-collecties om met meerstemmigheid?